• Patron szkoły

        • Myśli i sentencje

        • Złote myśli Korczaka

          • „Jestem nie po to, aby mnie kochali i podziwiali, ale po to, abym ja działał i kochał. Nie obowiązkiem otoczenia pomagać mnie, ale ja mam obowiązek troszczenia się o świat, o człowieka".

          J. Korczak - Pamiętnik W: Pisma wybrane. T. IV. 1978, s.344

           

          • „Daj dzieciom dobrą wolę, daj wysiłkom ich pomoc, ich trudom błogosławieństwo. Nie najłatwiejszą prowadź ich drogą, ale najpiękniejszą. A jako prośby mej zadatek przyjmij jedyny mój klejnot: smutek: smutek i pracę".

          J. Korczak - Pisma wybrane. T IV s.272 (Modlitwa wychowawcy)

           

          • „Zreformować świat - to znaczy zreformować wychowanie..."

          J. Korczak - Dzieła. T.6, s.166

          • „Jesteśmy braćmi jednej ziemi. Wieki wspólnej doli i niedoli – długa wspólna droga- jedno słońce nam przyświeca”.

          J. Korczak - Pisma wybrane. T. IV, s.2

           

          • „Ale kocham Wisłę warszawską i oderwany od Warszawy odczuwam żrącą tęsknotę. Warszawa jest moja i ja jestem jej. Powiem więcej: jestem nią”.

          J. Korczak - Pamiętnik W: Pisma wybrane. T. IV. Warszawa 1978

           

          • „Gdy mi się życie bardziej da we znaki, gdy głębiej poczuję jego bolesne ukłucie, gdy żywiej dotknie mnie złość ludzka lub mocniej spadnie uderzenie losu- szukam dzieci.

                                                                                                        J. Korczak - Dzieci. W: Dzieła. T. 3, s.13

           

          • „Żegnamy tych wszystkich, którzy już odeszli 
          lub niezadługo odejdą, aby nie powrócić. 
          Żegnamy ich przed długą i daleką podróżą. 
          A imię tej Podróży - Życie. 
          Wiele razy myśleliśmy nad tym, jak żegnać, 
          jakich rad udzielić. 
          Niestety, słowa biedne są i słabe. 
          Nic wam nie dajemy. 
          Nie dajemy Boga, bo Go sami odszukać musicie 
          we własnej duszy, w samotnym wysiłku. 
          Nie dajemy Ojczyzny, bo ją odnaleźć musicie własna pracą serca i myśli. 
          Nie dajemy miłości człowieka, bo nie ma miłości bez przebaczenia, 
          a przebaczać - to mozół, to trud, który każdy sam musi podjąć. 
                                   Dajemy wam jedno: Tęsknotę za lepszym życiem, którego nie ma, ale kiedyś będzie, za życiem Prawdy i Sprawiedliwości. 
          Może ta tęsknota doprowadzi was do Boga, Ojczyzny i Miłości. 
          Żegnajcie, nie zapominajcie”.

          (Tymi słowami żegnał Janusz Korczak wychowanków Domu Sierot opuszczających zakład w 1919 r.)

           

                                                                                       Informacje przygotowała p. Marlena Gołkowska.